Een selectie uit mijn serie historische muurschilderingen.
In 2019 werd ik gevraagd om een muurschildering op plein 44 in Nijmegen te maken. Het Plein dankt haar naam aan het ‘vergissingsbombardement’ dat op 22 februari 1944 plaatsvond door de geallieerden. De bommenwerpers hadden het gemunt op het rangeerterrein van Nijmegen, dat door de nazi’s werd gebruikt voor bevoorrading of oorlogsproductie. Helaas werden de doelen gemist. Veertien B-24 Liberators werpen 144 brisantbommen en 426 splinterbommen op de stad. In Nijmegen vallen 800 doden, de stad was verwoest.
In 2019 was het precies 75 jaar geleden dat dit bombardement plaatsvond. Ik ben de archieven ingedoken en vond twee oude foto’s die ik gebruikte als referentie. Ik schilderde de foto’s levensgroot in zwart-wit, om een indruk te geven van hoe de straat er 75 jaar geleden uitzag. De harde zwarte kaders tegen een strak witte achtergrond ogen als een striptekening, tekstballonnen geven de context aan. Ik verwerkte een quote in de tekstballon van iemand die het bombardement heeft meegemaakt. Het zwart / wit breek ik met een paar kleurelementen. De airco’s boven aan de muur heb ik transformeerde ik tot propellors van de B-24 Liberator bommenwerper.
In 1678-1679 was Nijmegen even hét politieke centrum van Europa. In de stad werd een serie vredesverdragen getekend die een einde maakte aan vele oorlogen die Europa teisterden, deze periode kennen we nu als De Vrede van Nijmegen.
De internationale diplomaten zorgden voor een toestroom van kunstenaars, muzikanten en prostituees. De gezanten uit de hofsteden moesten in de chicste huizen van de stad worden gehuisvest, die versierd werden met vorstenwapens. De pauselijke gezant arriveerde met drie galakoetsen met zes paarden. De ambassadeur van de Duitse keizer liet na de geboorte van de keizerszoon een wijnfontein op de Grote Markt plaatsen, waar rode en witte wijn uit spoot. Ook stond er een draaikooi tegen de zijkant van het waaggebouw (De Waagh) op de Grote Markt, bedoeld om inwoners die iets op hun kerfstok hadden tot ‘inkeer’ te brengen in een misselijk makende molen.
Met deze muurschildering maak ik een doorkijk naar de 17e eeuw waarin bovenstaande elementen terugkomen, omdat zodra je de muur passeert ook echt uitkijkt op de grote markt. Deze muurschildering is onderdeel van het project Waalpaintings, dat de geschiedenis van Nijmegen weer zichtbaar maakt in het stadsbeeld. Tegenover mijn muurschildering heeft RoosArt twee diplomaten geschilderd die het belangrijkste verdrag van de Vreden van Nijmegen ondertekenen.
In 2018 werd ik gevraagd door de VVE van appartementencomplex Bellevue aan de St. Annalaan in Nijmegen om een muurschildering te maken die past bij de locatie.
Van 1926 – 1989 stond op deze plek het Caninisus Wilhelmina Ziekenhuis, dat een belangrijke functie had, vooral tijdens de oorlog. De totstandkoming en het vergaan van het ziekenhuis werd het onderwerp van de schildering, gestyled in zwart-wit met hier en daar een kleurelement, samen vormgegeven in een stripverhaal. Als je vanaf de voorkant van het gebouw met de klok mee leest, wordt de geschiedenis van deze plek weer zichtbaar.