Op 10 juli 2016 zette ik project E.I.G.E.N. P.L.E.K op, een project waarin asielzoekers werden verbonden met buurtbewoners door middel van kunst rondom het thema identiteit.

Maatschappelijke vraag:
Hierboven zie je het voormalig kazerneterrein in Nijmegen. Tegenwoordig fungeert dit gebouw als een asielzoekerscentrum (AZC). Ik geef hier nu al een aantal jaar creatieve workshops in samenwerking met stichting De Vrolijkheid en De Kleurfabriek. Tijdens het geven van deze workshops kwam ik in gesprek met verschillende asielzoekers en ik kwam erachter dat zij graag in contact wilden komen met hun Nederlandse buren, maar ze durfden de eerste stap niet te zetten. De taal, de culturele verschillen en negatieve aandacht die asielzoekers krijgen in de media, werden ervaren als grote barrières om contact te maken.

Ik ben toen eens in gesprek gegaan met een aantal buurtbewoners over de grote vluchtelingeninstroom in hun wijk. Sommige buurtbewoners hadden geen enkel idee over wat zich daar nou allemaal afspeelt in het AZC. Enkelen waren zelfs bang en anderen dachten dat ze drugs dealden in het park. Allerlei aannames, vaak zonder ook maar een woord met ze gesproken te hebben. Wel hadden ze allemaal interesse om eens achter dat grote hek te kijken.

Wanneer ikzelf het AZC-terrein opliep, kreeg ik het gevoel dat ik een gevangenis inliep. Je loopt eerst door een gigantische poort waarachter het AZC schuilt, vervolgens moet je door de slagboom en daarna meld je je officieel bij de receptie, anders kom je er niet in. Kortom, Het hek dat om het voormalige kazerneterrein staat wat nu een AZC is, manifesteert zich als een fysieke muur tussen het AZC en de buurt. Ik startte een project in samenwerking met New Arts Nijmegen en Elan Art met het doel om zowel een fysieke als mentale verandering teweeg te brengen in de buurt. Ik focuste mij op de scheiding tussen de wijk en het AZC.